Diagnostyka Serca | BlogBlog o tym jak dbać o serce

Nowotwory serca to choroby wykrywane stosunkowo rzadko i będące zazwyczaj rezultatem przerzutów z innych narządów ciała, takich jak choćby płuca, przełyk, czy żołądek. Dzielimy je na pierwotne oraz wtórne, a także złośliwe i niezłośliwe. W przypadku złośliwych umieralność jest wyjątkowo wysoka – pacjent odchodzi z tego świata w ciągu roku od momentu postawienia diagnozy. Do najbardziej popularnych rodzajów nowotworów mięśnia sercowego zaliczamy: śluzaki, włókniaki, tłuszczaki, mięsaki i mięśniaki prążkowanokomórkowe.

Czasami przez długie miesiące nie jesteśmy świadomi choroby

Nowotwór serca może przyjmować rozmaitą postać, ale w około 80% przypadków jest to mięsak albo śluzak. Objawy są niezwykle zróżnicowane i przeważnie zupełnie nie kojarzą się z uszkodzeniem mięśnia sercowego. Spośród najczęstszych warto wymienić przede wszystkim bóle w klatce piersiowej (pojawiające się nagle), nieregularny rytm bicia serca, uczucie nieprzyjemnego kołatania, znaczne spłycenie oddechu, chroniczne zmęczenie, kaszel podbarwiony delikatnie krwią oraz długotrwały stan podwyższonej temperatury organizmu.

Nieco rzadziej u chorych występują następujące symptomy: wyraźny spadek masy ciała, regularne omdlenia, nieestetyczne zmiany na skórze, uciążliwe duszności, a także obrzęk zlokalizowany w okolicach kostek i stóp. Na wizytę w gabinecie kardiologa warto się ponadto umówić w razie trudnej do wyjaśnienia niewydolności serca bądź nagłej zatorowości.

Pamiętajmy o tym, że czas zdiagnozowania nowotworu ma kluczowy wpływ na rokowania w leczeniu. Zazwyczaj zachodzi konieczność chirurgicznego usunięcia guza (dotyczy to głównie względnie łagodnego śluzaka), a w przypadku złośliwej formy raka wykorzystuje się powszechnie chemioterapię i radioterapię. Dodatkowo lekarz może zalecić przyjmowanie konkretnych środków farmakologicznych lub wprowadzenie zmian w codziennej diecie. W skrajnej sytuacji pozostaje wyłącznie leczenie paliatywne, czyli polegające na maksymalnym ulżeniu w cierpieniu, a tym samym zapewnieniu pacjentowi minimalnej jakości reszty życia.