Choroby mięśnia sercowego najczęściej są powikłaniem niewyleczonych zakażeń wywołanych wirusami, bakteriami, grzybami czy pasożytami. Należy więc z wielką powagą podchodzić do wszelkich chorób gardła, zapaleń płuc czy oskrzeli, które nieleczone, mogą zapoczątkować dużo poważniejszą chorobę. Bakterie zwiększające ryzyko choroby to min. gronkowiec czy paciorkowiec, jedne z najczęściej występujących u ludzi. Równie niebezpieczne okazują się powszechnie obecne wirusy grypy, różyczki czy ospy.
Szczególną ostrożność trzeba również zachować podczas stosowania leków. Niektóre z nich mogą wywołać poważną reakcję alergiczną, która może doprowadzić do ZMS. Spożycie innych środków chemicznych, min. narkotyków czy metali ciężkich również przyczynia się do wystąpienia choroby mięśnia sercowego.
Narażone na wystąpienie tego schorzenia są również osoby zmagające się z problemami metabolicznymi, a więc chorobami tarczycy, chorobą Pompego czy dużymi niedoborami w organizmie.
Pierwsze objawy, które daje zapalenie mięśnia sercowego wywołanego wirusami są właściwie niemożliwe do rozpoznania. Jedynym objawem na początku choroby są typowe dolegliwości obecne przy zarażeniu wirusem, czyli: biegunka, gorączka, ogólne osłabienie, bóle mięśni i stawów. Dopiero gdy większość podstawowych objawów zniknie, pacjenci zaczynają skarżyć się na takie dolegliwości jak:
– kłucie w klatce piersiowej, duszności,
– ból w okolicach wątroby,
– obrzęki ciała,
– wyraźnie wyczuwalne, przyśpieszone bicie serca,
– gorączka,
– bóle głowy, mięśni i stawów,
– ogólne osłabienie.
]]>
Pacjenci z chorobami osierdzia skarżą się zazwyczaj na ból w klatce piersiowej, w okolicach serca, który staje się silniejszy w czasie wykonywania ruchu lub przełykania. Może wystąpić suchy, męczący kaszel, problemy z oddychaniem, przyspieszone tętno, dreszcze i stany podgorączkowe.
Pierwszym krokiem w diagnostyce zapalenia osierdzia jest zawsze dokładny wywiad lekarski oraz badanie osłuchowe wykonywane za pomocą stetoskopu. W przypadku występowania choroby, lekarz słyszy charakterystyczne szumy spowodowane tarciem mięśnia sercowego o worek osierdziowy. Konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań laboratoryjnych, w szczególności badania krwi, w tym poziomu białka C-reaktywnego i OB. Wykonywane są również badania radiologiczne i obrazowe: RTG klatki piersiowej, EKG i echo serca.
Zapalenie osierdzia może występować jako powikłanie infekcji wirusowych, bakteryjnych czy grzybiczych, zwłaszcza w przypadku osób o niskiej odporności. Choroba występuje częściej u pacjentów cierpiących na schorzenia onkologiczne oraz autoimmunologiczne. Zapalenie osierdzia jest częstym powikłaniem w przypadku takich schorzeń jak reumatoidalne zapalenie stawów i toczeń ustrojowy.
Występowaniu choroby sprzyjają również problemy z nerkami (niewydolność, konieczność przyjmowania przez pacjenta silnych diuretyków), choroby tarczycy (niedoczynność, choroba Hashimoto), a także uszkodzenie mechaniczne, powstałe np. w wyniku cewnikowania serca czy operacji kardiologicznej. Faktyczną przyczynę pozwala ustalić badanie płynu z worka osierdziowego. W wielu przypadkach powód choroby pozostaje jednak nieznana – taki rodzaj zapalenia osierdzia nazywany jest idiopatycznym.
]]>Nowotwór serca może przyjmować rozmaitą postać, ale w około 80% przypadków jest to mięsak albo śluzak. Objawy są niezwykle zróżnicowane i przeważnie zupełnie nie kojarzą się z uszkodzeniem mięśnia sercowego. Spośród najczęstszych warto wymienić przede wszystkim bóle w klatce piersiowej (pojawiające się nagle), nieregularny rytm bicia serca, uczucie nieprzyjemnego kołatania, znaczne spłycenie oddechu, chroniczne zmęczenie, kaszel podbarwiony delikatnie krwią oraz długotrwały stan podwyższonej temperatury organizmu.
Nieco rzadziej u chorych występują następujące symptomy: wyraźny spadek masy ciała, regularne omdlenia, nieestetyczne zmiany na skórze, uciążliwe duszności, a także obrzęk zlokalizowany w okolicach kostek i stóp. Na wizytę w gabinecie kardiologa warto się ponadto umówić w razie trudnej do wyjaśnienia niewydolności serca bądź nagłej zatorowości.
Pamiętajmy o tym, że czas zdiagnozowania nowotworu ma kluczowy wpływ na rokowania w leczeniu. Zazwyczaj zachodzi konieczność chirurgicznego usunięcia guza (dotyczy to głównie względnie łagodnego śluzaka), a w przypadku złośliwej formy raka wykorzystuje się powszechnie chemioterapię i radioterapię. Dodatkowo lekarz może zalecić przyjmowanie konkretnych środków farmakologicznych lub wprowadzenie zmian w codziennej diecie. W skrajnej sytuacji pozostaje wyłącznie leczenie paliatywne, czyli polegające na maksymalnym ulżeniu w cierpieniu, a tym samym zapewnieniu pacjentowi minimalnej jakości reszty życia.
]]>Najpopularniejsze objawy stanu przedzawałowego to ból i ucisk w klatce piersiowej, często połączone z dusznością. Ból przechodzi do ramion, pleców, szyi lub żuchwy pod postacią ucisku, pieczenia czy gniecenia. To wszystko jest skutkiem niedokrwienia mięśnia sercowego. Do zawału serca przyczynia się wzrost stężenia enzymów sercowych, jednak przeważnie występuje on już po pojawieniu się objawów. Dlatego nie można określić, czy ucisk w klatce piersiowej to symptom zawału czy objaw innej choroby serca.
Najczęściej objawy dławicy piersiowej pojawiają się w trakcie wysiłku fizycznego, gdy tętnice są zwężone i transportują mniejszą ilość krwi. Niektóre organizmy charakteryzują się tym, że wyprodukowanej krwi wystarcza na utrzymania serca w czasie spoczynku, natomiast każdy wysiłek powoduje wzmożone zapotrzebowanie na energię i tlen. Dolegliwości pojawiają się w momencie, gdy naczynia krwionośne nie są w stanie powiększyć swojej średnicy, aby mogła przez nie przepłynąć większa ilość krwi. Po zaprzestaniu pracy, objawy wcale nie muszą ustąpić. Jednak zdarza się tak, iż przepływ krwi zostaje zablokowany przez naczynia wieńcowe, co prowadzi do martwicy komórek. Gdy ten proces się rozpocznie, nie pomoże odpoczynek czy inne doraźne rozwiązania.
Gdy stan zdrowia nie ulega poprawie a objawy pozostają widoczne, nawet w czasie spoczynku, należy natychmiast wezwać pogotowie lub poprosić o transport do szpitala. Oczywiście w tej sytuacji nie wolno samodzielnie prowadzić samochodu. Badanie będzie polegać na wykonaniu EKG i oznaczeniu troponin a wyniki wykażą, czy doszło do zawału. Wykluczenie tego schorzenia spowoduje uznanie dławicy piersiowej niestabilnej i podjęcie leczenia zmierzającego do jej wyeliminowania.
]]>Niestety przebieg schorzenia często może przebiegać bezobjawowo i jedynym sposobem na rozpoznanie choroby są rutynowe badania. O zagrożeniu może świadczyć poszerzona aorta wstępująca, która prowadzić może do niebezpiecznego dla zdrowia i życia rozwarstwienia i krwotoku. U osób ze schorzeniem objawowym do niepokojących symptomów należą duszności, ból zlokalizowany w klatce piersiowej, kaszel i chrypka oraz bóle pleców. Może pojawić się również krwioplucie i wystąpić tendencja do nawracającego zapalenia płuc. W przypadku niebezpiecznego pęknięcia tętniaka objawami są rozległy i dojmujący ból w klatce piersiowej połączony z osłabieniem. U chorego dochodzi do gwałtownego spadku ciśnienia oraz często do utraty przytomności.
Przekształcenie ściany aorty w postaci jej nadwyrężenia, które prowadzi do powstania tętniaka, może być spowodowane między innymi miażdżycą, nadciśnieniem tętniczym, intensywnym wysiłkiem fizycznym, czy urazami. Niejednokrotnie schorzenie rozwija się w konsekwencji utrzymujących się stanów zapalnych. Ryzyko powstania tętniaka rośnie również wraz z wiekiem. Przyczyn upatrywać można także w przebiegu genetycznych zaburzeń takich jak np. zespół Marfana. Do czynników, które mogą zwiększać ryzyko powstania schorzenia należy niedomykalność zastawki aortalnej, korzystanie z używek w postaci papierosów, czy przewlekłe choroby płuc.
]]>Co istotne, zwykle objawom psychicznym towarzyszą również objawy fizyczne, takie jak przewlekłe bóle głowy, brzucha, mdłości, kołatanie serca, problemy skórne, czy też dolegliwości jelitowe. Za występowanie takiego objawu jak opadanie powieki nerwica może być również odpowiedzialna. Osoby cierpiące na tego rodzaju zaburzenia mają również zwykle problemy na tle seksualnym.
Istnieje wiele czynników, które mogą wywoływać zaburzenia nerwicowe. Specjaliści wyróżniają przyczyny egzogenne, pochodzenia zewnętrznego oraz egzogenne mające uwarunkowanie genetyczne. Bardzo często źródłem nerwicy są konflikty wewnętrzne pacjenta, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Konflikty te pojawiać się mogą np. w sytuacji, gdy wykonuje on czynności sprzeczne z własnymi przekonaniami i wartościami. Czynnikiem odpowiedzialnym za nerwicę jest także przewlekły stres. Źródłem stresu może być utrata bliskiej osoby, niepowodzenie lub uczucie zagrożenia.
Poza czynnikami środowiskowymi wyróżnia się również dziedziczne predyspozycje do występowania zaburzeń lękowych. Najbardziej narażone na nerwice są osoby z osobowością anankastyczną, lękliwą oraz histrioniczną. Zaburzenia dotykają więc przede wszystkim perfekcjonistów, histeryków i osoby o niskiej samoocenie. Chorzy pomocy powinni szukać u psychiatry. Pomocne w leczeniu są psychoterapie. W przypadku osób cierpiących na zaburzenia nerwicowe niezwykle istotne jest nauczenie się rozładowywania napięcia i stresu np. poprzez wysiłek fizyczny bądź medytacje.
]]>Bardzo często arytmia serca przebiega bezobjawowo. Objawy mogą się pojawić z czasem, są wtedy coraz bardziej widoczne i kłopotliwe. Najbardziej odczuwane oraz zgłaszane jest tak zwane kołatanie serca, czyli odczucie jego nierównego i szybkiego bicia. Ponadto czasami osoba chora bez widocznego powodu, ma potrzebę nagłego kaszlu lub dławienia. Podczas przebiegu schorzenia pojawiają się również skurcze oraz bardzo krótkie zatrzymanie akcji bicia serca. Opisywana choroba powoduje dyskomfort u osób na nią cierpiących.
Jedną z przyczyn arytmii serca jest przewlekły stres, który bardzo mocno wpływa na pracę tego narządu. Cały organizm nie lubi stresu. Zaczyna wtedy chorować, a jego energia spadać. Chory może poczuć wtedy osłabienie i brak chęci do życia. Z powodu stresu na choroby serca cierpi bardzo wiele osób. Wyciszenie, kontakt z naturą pomoże uspokoić cały organizm. Cierpiąc na zaburzenia serca, trzeba też zwrócić uwagę na ilość pitej kawy, alkoholu oraz być może nadmiar spożywanych leków. Wymienione produkty są używkami, które niszczą ludzkie zdrowie.
Arytmia a wysiłek fizyczny – jak wygląda pomoc dla chorych? W pewnym sensie wysiłek fizyczny pomoże zlikwidować niektóre z wcześniej wypisanych przyczyn arytmii. Serce kocha sport, dlatego należy go uprawiać. Oczywiście wszystko z umiarem i według własnych możliwości fizycznych. Nadwyrężone ciało niekoniecznie może prowadzić do zdrowia. Natomiast umiarkowany i stabilny trening jest polecany każdej osobie, również tej, która cierpi na zaburzenia rytmu serca. Przed rozpoczęciem treningów warto porozmawiać ze swoim lekarzem, który poleci najbezpieczniejszy rodzaj sportu na początek. Aktywność fizyczna sprawia, że naczynia krwionośne lepiej pracują oraz przepompowują krew w organizmie, a to zmniejsza ryzyko zapadnięcia na chorobę.
]]>Odczuwanie kłującego czy piekącego bólu zlokalizowanego po lewej, górnej części klatki piersiowej, potocznie nazywa się kłuciem w sercu. Jest to jednak nieco mylne określenie, ponieważ serce człowieka zlokalizowane jest w środkowej części klatki piersiowej, za mostkiem. Ból zlokalizowany po lewej stronie świadczy o dysfunkcji innych narządów. Jeśli faktycznie boli sercu to ból jest palący, ostry i zwykle mocny.
Po lewej stronie klatki piersiowej mogą boleć narządy takie jak tchawica czy płuca, ale również nerwy. Bardzo często „kłucie w sercu” związane jest z silnym przeziębieniem, podczas którego pojawia się kaszel. Każde kaszlnięcie może powodować uszkodzenie włókien nerwowych, a tym samym piekący ból. Bywa także, że kłucie wywołuje forsowny trening, podczas którego przeciążone są mięśnie. Bóle serca lub kłucie, mogą być wywołane dolegliwościami układu pokarmowego, takimi jak zgaga czy nawet przejedzenie.
Kłucie w sercu to objaw, który może towarzyszyć stanom takim jak ostra zatorowość płucna. -ostrej anginie. Niekiedy choroba powoduje groźny zator w naczyniach serca, co prowadzi do zmniejszonej ilości tlenu transportowanego do narządu przez krew. Wówczas ból może promieniować aż po bark czy żuchwę. Kłucie w sercu nerwica może być także objawem Zespołu Da Costa, który wywołuje tępy ból w okolicy serca. Nerwica wymaga nie tylko leczenia farmakologicznego, ale również odpowiedniej terapii, o czym należy pamiętać. Przy chorobie u chorych pojawiają się duszności czy poczucie zmęczenia. Warto ponadto podkreślić, że bóle tego typu mogą być również wywołane chorobą odcinka piersiowego kręgosłupa. Warto nauczyć się rozpoznawać podczególe bóle, by być nieco spokojniejszym.
]]>Tętniaki mogą pojawić się na każdym odcinku tętnicy. Za poszerzoną uznaje się taką aortę, która jest przynajmniej 50 procent szersza niż normalnie na danym odcinku. Wyróżnia się dwa rodzaje tętniaków: prawdziwe i rozwarstwiające. Ten pierwszy rodzaj jest to poszerzenie średnicy tętnicy bez zmian fizjologicznych w jej budowie. Natomiast tętniaki rozwarstwiające zmieniają fizjologię aorty, powodując rozwarstwienie błony wewnętrznej i nieprawidłowy przepływ krwi. W tej sytuacji prąd krwi może przebić się przez tętnicę i doprowadzić do jej pęknięcia i krwotoku. Jest to najgorszy przypadek.
Jednak należy pamiętać, że poszerzona aorta serca zawsze jest chorobą niebezpieczną, ponieważ może nie dawać żadnych objawów przez dłuższy czas. Szczególnie jeśli jest to tętniak prawdziwy. Jeśli już pojawiają się dolegliwości, nie należy ich bagatelizować. Poszerzeniu aorty mogą towarzyszyć objawy bólowe, szczególnie podczas wysiłku oraz kiedy wzrasta ciśnienie krwi. Ból może promieniować do pleców. Oprócz bólu chory może odczuwać tętnienie w jamie brzusznej, czy w okolicach serca, w zależności od lokalizacji tętniaka. Tętniak może powodować też duszności, kaszel, a długoterminowo zwiększenie częstości zachorowań na zapalenie płuc. Natomiast kiedy tętniak pęknie, dochodzi do spadku ciśnienia krwi i silnych dolegliwości bólowych. Często chory traci przytomność. Większość pęknięć tętniaka prowadzi do zgonu pacjenta, dlatego tak ważna jest szybka reakcja i wezwanie pomocy. Poszerzeniu aorty nie da się zapobiec, ale wykonywanie corocznych badań kontrolnych może spowodować wykrycie tętniaka i usunięcie go na etapie, kiedy nie zagraża jeszcze życiu pacjenta.
]]>Warto zwrócić uwagę na to, w jakich okolicznościach pojawiają się przykre dolegliwości. Jeśli w spoczynku – świadczy to raczej o nerwicy. Choroby serca wiążą się częściej z bólem i zaburzeniami rytmu podczas lub bezpośrednio po wysiłku. W przypadku zawału ból jest silny, ściskający, zaś chory ma uczucie dużego ciężaru na klatce piersiowej. W nerwicy ból jest mniejszy, a najczęściej jest określany przez pacjentów jako „kłucie”, które narasta i opada. Atak paniki swoje apogeum osiąga po około dziesięciu minutach, potem zaś objawy powoli mijają, nawet bez podjęcia szczególnych działań. W przypadku faktycznego ataku serca mamy do czynienia z nasilaniem się objawów, aż do stanu zagrożenia życia. Ból zawałowy i drętwienie rozprzestrzenia się na żuchwę, szyję, lewe ramię i plecy. W nerwicy także może pojawić się drętwienie, ale raczej nie jest ograniczone do lewej strony ciała i dotyczy również nóg czy palców obu rąk. Jeśli mamy wątpliwości co do naszego stanu, a atak paniki się przedłuża, jedynym słusznym rozwiązaniem jest pilna wizyta u lekarza. W przypadku stanu potencjalnego zagrożenia życia nie warto zbyt długo czekać. Czasem dobrze jest pomylić się kilka razy, niż jeden raz zignorować prawdziwe zagrożenie.
]]>