Diagnostyka Serca | BlogBlog o tym jak dbać o serce

W dobie życia w nieustającym stresie, choroby serca nie należą do rzadkości. Zarówno w przypadku tych wrodzonych, jak i nabytych, odpowiednio wczesna diagnoza oraz regularna kontrola jest bardzo ważnym czynnikiem ich leczenia. Współczesna medycyna pozwala na bezinwazyjne zajrzenie w głąb serca. Czym jest echokardiografia i kiedy należy ją wykonać?

Okno do serca – echokardiografia

Echokardiografia, znana także jako echo serca lub USG serca, razem z elektrokardiogramem (EKG) jest jednym z ważniejszych badań serca. Za pomocą ultradźwięków pozwala ono ocenić funkcjonowanie oraz budowę serca, jego zastawek, a także budowę i pracę komór oraz wykrycie wszelkich nieprawidłowości. Echokardiografia jest badaniem nieinwazyjnym, oznacza to, że może być ono wykonywane wielokrotnie bez skutków ubocznych.

Najczęściej wykonywana jest echokardiografia przezklatkowa (TTE). Pozostałe rodzaje echa serca to:

stress echo, czyli echokardiografia wysiłkowa;
echokardiografia dopplerowska;
echokardiografia przezprzełykowa (TEE).
Kiedy wykonywana jest echokardiografia?
Echokardiografia jest bardzo ważnym badaniem w przypadku wykrycia wszelkich nieprawidłowości pracy serca, które prowadzi do rozpoznania choroby. Wykonanie echa serca może zlecić kardiolog oraz lekarz rodzinny.

Najczęstszymi przesłankami do zlecenia wykonania badania są:

choroba niedokrwienna,
choroba zakrzepowo – zatorowa,
zapalenie mięśnia sercowego,
nadciśnienie tętnicze,
wady zastawek,
przebyty zawał serca,
przebyty udar mózgu,
zaburzenia rytmu serca,
niewyjaśnione omdlenia,
szmery w sercu.

Echokardiografia bardzo często przeprowadzana jest także u płodu. Zalecana jest przede wszystkim w przypadku podejrzenia wystąpienia u płodu wrodzonych wad serca i zastawek. Badanie przeprowadzane jest między 19 a 24 tygodniem ciąży. Jest ono bezpieczne zarówno dla płodu, jak i ciężarnej.

Wyniki badania

W trakcie echokardiografii mierzona jest tzw. frakcja wyrzutowa. Jest to procent objętości krwi przepompowywanej z serca w trakcie jednego skurczu. Przyjęta norma wynosi 60-65%. Wszelkie wartości poniżej tej normy oznaczają nieprawidłowości pracy serca, jego osłabienie i niewydolność.